Ludowa Armia Ankary (w skrócie LAA, potocznie Żelazna Gwiazda) - siły zbrojne należące do Rabinatu Ankary. Składają się one z trzech rodzajów sił zbrojnych: Armii Lądowej (w skład wchodzi kawaleria), Marynarki Wojennej i Wojsk Zmechanizowanych. Siły zbrojne są dowodzone przez korpus Oficerów Żydowskich który to podlega Ministerstwie Ekspansji.
Obecnym głównodowodzącym jest Rav Aluf Erik "Lew Anatolijski" Rosenberg, który zasłużył się podczas wojny Syjońsko-Tureckiej na froncie Anatolijskim.
Historia[]
LAA ma swoje podłoże w czasach rewolucji syjonistycznej w Wezyracie Ankary, kiedy to wojska żydowskie działały jako organizacja "Czerwonych Żydów". Po wygranej z dekretu Ezry Goldberga dokonano przemianowania na Ludową Armię Ankary oraz stworzono trzy siły zbrojne - nawet marynarkę, mimo że ówcześnie Ankara nie miała dostępu do morza.
Jednym z pierwszych sukcesów Armii była bitwa o Sivas, gdzie zaczęto okupować stolice państwa o takiej samej nazwie. Po wypowiedzeniu wojny przez Ayalet, potocznie zwaną Turcją utworzono dwa fronty, wschodni i zachodni. Większość uwagi jest skupiona na froncie zachodnim, jednak również i na wschodzie toczą się walki z upadającym państewkiem Sivas.
Korpusy, Stopnie Wojskowe i Mundury[]
Korpusy[]
Wojsko Ankarskie dzieli się na dwa korpusy, z racji tego, że jest to kraj multikulturowy. Pierwszy korpus to głównie oddziały piechociarskie i podoficerskie gdzie walczą nie-żydzi. Do drugiego korpusu, który zwany jest właściwym należą wyłącznie żydzi, aby do niego dołączyć należy mieć odpowiednie papiery rodowe doręczone wprost z Jerozolimy. Występują tutaj wyłącznie oficerowie z wyjątkiem oddziału komandosów piechoty morskiej, który jest złożony z żydów z Agory. Sama szkoła oficerska tam się znajduję, chociaż budowany jest jej odpowiednik w Angorze.
Korpus GOY
Do korpusu Gojów należą głównie Turcy, chociaż są również oddziały tworzone przez mniejszości etniczne w Ankarze. Najliczniejsze są oddziały Ormian, drugie Kurdów i ostatnie przypadają na wolontariuszy Arabskich. Są to głównie piechurzy, mięso armatnie wyposażone w kiepską broń. Kawaleria tutaj składa się wyłącznie z żydów (dlatego jest dość nieliczna), Turcy z racji uwagi na bezpieczeństwo nie mogą prowadzić pojazdów zmechanizowanych, dlatego to powierza się głównie Ormianom, Kurdom, rzadziej - Żydom, z racji tego, że w Szabat odmawiają jazdy.
Korpus Abraham (właściwy)
Aby przystąpić do korpusu Abrahama należy odbyć specjalne szkolenia w Jerozolimskiej Szkole Oficerskiej w Lewancie, bądź przynajmniej w Szkole Oficerów Niższych w Aleppo. Korpus właściwy jest złożony niemal wyłącznie z dowódców, generałów, oficerów i starszych kawalerzystów. Znajdują się w nim też specjalne oddziały wywodzące się z partyzantki "Czerwonych Żydów", są to tak zwane wojska inspirujące. Podążają one kilka kilometrów za Armią i radzą sobie z dezerterami, oraz jak sami uważają - "poprawiają morale". To też głównie tym oddziałom przypisuje się wszelakie zbrodnie wojenne dokonane na frontach Anatolii.
Stopnie Wojskowe[]
W Ludowej Armii Ankary wyróżnia się trzy kasty - żołnierzy prostych, podoficerów i oficerów. Warto zaznaczyć, że często kawaleria ma własne rangi wojskowe.
Żołnierze Prości
- szeregowiec (Turai)
- kapral (Rav Turai)
- sierżant (Samal)
- starszy sierżant (Samal Rishon)
Podoficerowie
- sierżant pierwszej klasy (Rav Samal)
- starszy sierżant pierwszej klasy (Rav Samal Rishon)
- sierżant major (Rav Samal Mitkadem)
- chorąży (Rav Samal Bakhir)
- starszy chorąży (Rav Nagad)
Oficerowie
- podporucznik (Segen Mishneh)
- porucznik (Segen)
- kapitan (Seren)
- major (Rav Seren)
- podpułkownik (Sgan Aluf)
- pułkownik (Aluf Mishneh)
- generał brygadier (Tat Aluf)
- generał major (Aluf)
- generał porucznik (Rav Aluf)
Umundurowanie[]
Tradycyjnie wojska Ludowej Republiki Ankary noszą w stanie pokoju jasno-beżowe mundury przepasane niebieskim pasem, jednak w czasie wojny zmieniają je na beżowe mundury z czerwonym pasem i insygniami narodowymi na ramieniu. Oficerowie noszą brązowe mundury z zielono-czerwonym paskiem przebiegającym w pionie, do tego tradycyjne przyozdabiają głowy w bojowe jarmułki.
Wyposażenie[]
Broń palna[]
Ankara korzysta głownie z modeli broni pochodzących z USA, lecz znajduje się tutaj także miejsce na broń niemiecką czy egzotyczną broń automatyczną z Lewantu. Aktualnie Ankara wyłącznie kupuje broń na zagranicznych rynkach i nie tworzy własnej. Istnieją wyłącznie fabryki amunicji w Angorze i w odzyskanej Bursie.
Karabiny
- Karabin Springfield M1903 (około 20 tys. sztuk)
- Gewehr 88 (około 15 tys. sztuk, powolnie oddaje się je do utylizacji na rzecz nowszych modeli)
- Gewehr 98 (około 10 tys. sztuk)
Pistolety automatyczne i pół-automatyczne
- Mauser C96 (ponad 50 tys. sztuk)
- Luger P08 (około 30 tys. sztuk)
- Colt Army Special (około 10 tys. sztuk, broń oficerska)
- Colt 1911 (około 5 tys. sztuk, broń zarezerwowana dla oddziałów specjalnych)
- Colt 1905 (około 7 tys. sztuk, broń oficerska)
Broń maszynowa
- Madsen M1902 (3 tys. sztuk)
- MG14 (203 sztuki)
Broń Automatyczna
- Jaffa (20 prototypów, nie używane w walce)
Pojazdy Zmechanizowane[]
W wyniku kilku przetargów z niemieckimi i amerykańskimi firmami w warsztatach w Ankarze tworzy się najnowsze modele pojazdów opancerzonych, w planach jest stworzenie pojazdów przypominających lekki czołg.
Pojazdy opancerzone
- Rolls-Royce Armored Car (3 sztuki)
- Minerva Armored Car (5 sztuk)