Ankara, oficjalnie Ludowy Rabinat Ankary to państwo położone w Azji mniejszej, graniczące z siedmioma krajami, Turcją, Kastamuni, Sivas, Konya, Adaną, Halebem i Trebizondem. Jest to autorytarne państwo pod wodzą Komunistycznych Syjonistów, quasi-demokratyczne, gdzie de facto rządzi jedna partia Syjoniści Razem, w parlamencie znajdują się wyłącznie partie satelitarne. Państwo te nie ma obecnie dostępu do morza.
Od 7 kwietnia 1914 roku Ankara jest członkiem i państwem federacyjnym Wielkiego Syjonu dodanym w tak zwanej drugiej generacji państw (Ankara nie należy do państw założycielskich). Przed rewolucją Syjonistów państwo te było znane jako Wezyrat Ankary.
Historia[]
XIX wiek[]
W XIX wieku w wyniku rewolucji feudalnej od Turcji odłączyło się kilka mniejszych państewek w tym Ankara za sprawą rewolucjonisty, który wierzył w idee jakobińskie Tansala Gul'a i jego najbliższej rodziny. Po rewolucji jednak ustanowiono monarchię absolutną, a Tansal stał się Wielkim Wezyrem nowego państewka.
W wyniku zawieruchy wojennej, rząd Turcji oskarżył żydów o wspieranie rewolucji i wygnał ich z kraju, wielu znalazło schronienie w Ankarze i okolicznych włośniach należących do Wezyra, który był dla nich tolerancyjny pozwalając im praktykować swoją religię, głównie dlatego, by zaszkodzić swojemu byłemu Sułtanowi.
Wojna Anatolska[]
W 1857 w dość nowych państwach tureckich rodziły się spory pomiędzy Wezyrami, którzy w głównej mierze byli spokrewnieni. Kuzyn Wielkiego Wezyra Ankary - Ilkut Inal napisał list do Sultana Turcji składając mu ponowny hołd, dowiadując się o tym Tansal Gul związał koalicją łączącą kilka małych państewek i w nocy z 7 na 8 sierpnia zaatakował fortece swojego kuzyna w Yozgat.
Doszło do kilka ważniejszych bitew, jednak najważniejszą jest bitwa pod Yozgat gdzie odwagą odznaczył się żydowski generał Samuel Zimmerman. Utworzono kilka żydowskich brygad pod nazwą "Gniew Dawida", które do końca życia Wezyra były mu lojalne.
Śmierć Wezyra i XX wiek[]
Wraz z nadejściem XX wieku schorowany Tansal Gul odszedł we śnie i z racji na brak potomka na tron wszedł Yakbug Pasha, samozwańczy Wezyr i zarazem agent Turecki, który pobierał nauki w Bursie w Agencji Kontrwywiadowczej. Pojawiły się represje skierowane w ludność żydowską, rozwiązano brygady "Gniewu Dawida", nasiliły się tendencje antysemickie, spalono kilka synagog, a nawet zamordowano pięciu żydowskich studentów na uniwersytecie w Angorze.
W tamtych czasach, a dokładnie w 1902 roku pojawiła się książka napisana przez Ozjasza Goldberga - "Niewidzialna żydowska ręka", która łączyła teorię komunizmu z syjonizmem. Młody wtedy Rabin Ezra Goldberg założył partię Syjoniści Razem która miała skupiać interesy żydowskie w Ankarze. W 1906 roku dochodzi do pierwszych wolnych wyborów, zostaje napisana konstytucja co sprawia, że Wezyrat staje się monarchią konstytucyjną. Do parlamentu Syjoniści wchodzą z 32% poparciem, na drugim miejscu za konserwatystami. Głoszą oni postulaty o przywróceniu demokracji, polepszeniu statusu robotników, zniesieniu anty-semickich praw i ograniczeń. Po dwóch latach Wezyr rozwiązuje parlament, po czym używając presji politycznej forsuje ustawę dotyczącą zakazu powstawania partii syjonistycznych, tym samym rozwiązując Syjonistów Razem, a Ezra Goldberg niedługo potem, bo w 3 Lutego 1907 roku zostaje skazany wyrokiem sądowym na 7 lat pozbawienia wolności za zdradę narodową.
Rewolucja Syjonistyczna[]
Po areszcie Ezry Goldberga założono paramilitarną organizacje PEJS (Partyzanckie Emiraty Jednoczące Syjonistów), które na celu miały stworzenie Syjonistycznego rządu na podstawie wizji Ozjasza Goldberga. Przez 7 lat działały akcje dywersyjne, zaczynając od prostej propagandy do aktywnych ataków terroru. W wyniku szantażu w roku 1912 wypuszczono Ezre Goldberga z więzienia i przywrócono parlament, Syjoniści dostali się z 20% poparciem. Niedługo potem Ezra zaczął wprowadzać swój plan w życie.
W nocy 7 kwietnia, zwaną Nocą Tanców Żydowskich zamordowano kilkunastu wysokiej rangi oficerów w armii wezyrskiej i tym samym przejęto władze. Armia w mieście wieszała znaki Dawida i flagę rewolucji, finalnie o godzinie ósmej rano dokonano szturmu na pałac Wezyra. Obecnie Wezyr i kilka innych urzędników nadal przebywają w więzieniu w Angorze.
Ludowy Rabinat i II Wojna Anatolska[]
Po przejęciu rządu szybko ustano nowy rząd i w tym samym dniu przeprowadzono (sfałszowane wybory) w których Syjoniści uzyskali większość konstytucyjną. 8 Kwietnia nowo ogłoszony Rabin wypowiedział wojnę leżącemu nieopodal niewielkiemu państewku Sivas, wojna trwa do dnia dzisiejszego, jednak prawdopodobnie zakończy się ona zwycięstwem Ankary. Jednak na horyzoncie pojawił się odwieczny wróg - Turek, który używając trafnych spostrzeżeń chce zniszczyć nowo powstałe państwo, bojąc się, że rewolucja dosięgnie także i jego.